„Kare, konn i mi wirklich drauf verlassn, dass du mir an Trauzeugn machst?“, fragt da Kare an Lugge. „Ja freilich! I lass doch mein besten Freind in seiner schwerstn Stund ned alloa!“
„Kare, konn i mi wirklich drauf verlassn, dass du mir an Trauzeugn machst?“, fragt da Kare an Lugge. „Ja freilich! I lass doch mein besten Freind in seiner schwerstn Stund ned alloa!“
Da Lugge und da Kare fuadan Taubn, wia da Lugge moant: „Politiker san wia Taubn.“ „Wiaso?“ fragt da Kare. „Ganz oafach“, sagt da Lugge, „solang’s untn san, fressn’s da aus da Hand – und wenn’s obn san, scheißn’s di o!“
Da Lugge und Kare genga in a Wirtshaus. „Wos daadst’n zu am Bier sogn?“, fragt da Lugge an Kare. „Nix! Dringa!“
Sogd da Lugge zum Kare: „Mei Frau und i macha grad Trennkost. Sie isst in da Küch und i aufm Balkon.“
„Warum essn Preißn nia Brezn?“, fragt da Lugge an Kare. „Woaß i ned!“ „Ganz oafach, weil’s an Knotn ned aufkriang!“
Sogt da Kare zum Lugge:„Gestan howe beim Schibasar a Schnouboad fia mei Wei griagt!“ Draaf da Lugge:„A guada Dausch!“ (unbearbeitete Originalfassung)
„Mei Frau is a Genie!“, sagt da Lugge zum Kare, „grad erst vor a Stund hod’s as Schwimma glernt und jetzt taucht’s scho seit dreißg Minuten am Beckengrund!“
Sogt da Lugge zum Kare: „Oida Spezi, so leid’s ma duad, aba i muaß da’s sogn: I glaub, dei Frau betrügt uns!“
„I hob ghört, du host wieder gheirat“, sogt da Lugge zum Kare. „Wia is denn des zuaganga?“ „Ja mei, es is ma hoid oafach z’bläd worn. Dauernd hob i a dreckads Hemad oziahgn miassn, dauernd hob i Löcher in de Strümpf ghabt und oiwei hob i in da Wirtschaft essen miassn.“ „Komisch“, moant da Lugge, „deswegn hob i mi scheiden lassen!“
Fragt da Lugge an Kare: „Wos is as größere Problem in da heidigen Zeit: Dummheit oder koa Interesse?“ Sogt da Kare: „Woaß i ned, is ma aa scheißwuaschd!“